yollar bizim

Uzun bir aradan sonra yeniden merhabalar... 2019 Aralık ayının ikinci haftasında gerçekleştirmiş olduğumuz Budapeşte gezimizi anlatarak buraya gitmeyi düşününlere fikir vermek istedim. Budapeşte'ye bir bilet aldıysanız tebrik ederim, güzel seçim. Henüz karar aşamasındaysanız çok düşünmeyin derim :) Ben Christmas etkinliklerini çok seviyorum ve Orta Avrupa'yı Noel pazarlarının kurulduğu ışıl ışıl aydınlatmalarıyla hep görmek istemiştim. Bu nedenle çok güzel tarihlerde bu şehri dolaşmış olduk. Yolculuğumuzu Sabiha Gökçen Havalimanından yaklaşık iki saatlik bir uçuşla Pegasus ile gerçekleştirdik. Otel rezervasyonumuzu yaklaşık üç ay önceden Booking aracılığı ile yaptık. Biliyorsunuz Budapeşte'de para birimi Forint ve havalimanında çok fazla kur farkı var. Biz havalimanından otele ulaşım için toplu taşıma tercih ettik ve bilet almak istediğimizde Euro kabul etmediler, bu nedenle üzülerek de olsa Havalimanından 20euro değiştirdik. 100 E ile havalimanından kalacağımız ...

  Mart ayının ilk günlerinde Antalya'daydım. İki gün otelde kalıp son günü Kaleiçi'ni gezerek değerlendirdik. Daracık sokaklardan inerek yat limanına vardığımız, tekne gezisiyle taçlandırdığımız harika bir gezi oldu. İzmir'den Antalya'ya uçmak büyük bir keyif. Akdeniz coğrafyası beni her seferinde büyülüyor.

  Foça İzmir'in en güzel sahil ilçelerinden biri. Merkezinde sucuklu yumurtayla kahvaltı edebilirsiniz ya da çarşıdan aldığınız poaçalarla küçük kahvehanesinde çayınızı yudumlarsınız. Akşamüstü masanıza kurulup güzel bir balık keyfi yaparsınız. Gündüz serin sularına bırakırsınız kendinizi. Serin derken, Foça'nın suyu soğuk olur epey. Eve dönüş yoluna çıkılmadan önce dondurma ve ardından bir kahve ile tamamlarsınız günü.    Yaz bittiği için kahvaltı ve yüzme faslını çıkarıp bir öğleden sonra kaçamağı yaptık Foça'ya. Haftasonu güneşinin keyfini çıkarmak için İzmirliler akın etmiş gibiydi bu şirin sahil ilçesine.

  Eylül başında gerçekleştirdiğim Alaçatı gezilerimi sonunda yazıya döküyorum :)

  Uzun zamandır aklımda "Şehir Gurmesi" projesi vardı. Genelde İzmir'deyim ve buradaki mekanlara gittiğimde görüşlerimi paylaşabilirim diye düşünüyordum. Bir Vedat Milor olmasam da damak tadıma güvenirim ve yeni tatlar denemeyi severim. Ramazan nedeniyle bu projeyi erteliyordum, o yüzden bu yazıyı akşam yayınlıyorum :)

  Sokakta neden el ele yürüyen yaşlılara sık rastlamayız? Siz hiç parkta öpüşen yaşlı bir çift gördünüz mü? Ben görmedim... Yaşlanınca unutur muyuz aşkı, yoksa "yaşlı başlı insanlarız" diye düşünüp toplumdan mı çekiniriz? Kafelerde birbirine aşkla bakan yaşlı insanlar olsa benim çok hoşuma gider mesela. Gittikçe sevgisiz toplumlara dönüşüyoruz. Aşkımızı, sevgimizi belli etmekten utanıyoruz. Bir de mahalle baskısı var gencinden yaşlısına. Sarılamıyor, öpüşemiyor, el ele tutuşamıyoruz.   Sizi bir projeyle tanıştıracağım. Ünlü fotoğrafçı Willy Puchner "Love at Old Age" adlı projesinde yaşlanınca aşkların nasıl göründüğünü göstermiş. Keşke diyorum, hep böyle insanlar görsem çevremde. Yılların yıpratamadığı aşkları kırışıklarına gizlemiş bu tonton insanlarla dolu olsa sokaklar, sahiller. Willy Puchner Bio The Project: Love at Old Age

  İki hafta önce tatile çıktım. İki haftadır da evde film izleyerek değerlendiriyorum zamanımı. Yaklaşık bir ay önce geçirdiğim apandisit operasyonundan dolayı bir ameliyat izim var, güneş lekesi kalmasını istemediğim ve yaranın bir an önce iyileşmesini istediğim için İzmir'in bu nemli sıcaklarında kendimi eve kilitledim.   Romantik komedi konusunda çok eksiğim, izlemediğim bir sürü film vardı. Romantik komedi uzmanı gibi bir arkadaşım var bu arada, bazen onun evinde kalıyoruz. Onun izlemediği bir romantik komedi bulamıyoruz genelde, filmleri 2. hatta 3. kez izliyor. Ben de onunla D&R'da gezerken gördüğüm birkaç filmi, imdb'den bulduğum filmleri izledim. Fark ettim ki 2000-2006 arası romantik komedi filmleri benim tarzım. Böyle hayalperest bir romantizm arıyorum. Bridget Jones(2001) bu filmlerin prototipi diyebiliriz. Örnek verdiğim için Bridget Jones'la başlayacağım ama bu seriyi geçen sene izlemiştim. Filmlerin kalanını geçen 2 hafta içinde izlediklerimden seçece...

İzmir'in en büyük müzesi diyebiliriz Efes için. Kuruluşu M.Ö. 6000 yıllarına dayanıyor. Bir liman kenti olarak doğu ile batıyı birbirine bağlayan Efes ticari ve politik önemini her zaman korumuştur. Bugün de ülkemizin en çok turist çeken merkezlerinden biridir. Celcius Kütüphanesi

  Neredeyse bir sene önce bir arkadaşımla gittiğim Şirince-Efes gezisinin son durağı olmuştu bu kartları aldığım yer. Her zaman bu kadar ilginç kartlar görmediğim için epey almıştım, bir kısmını da gönderdim zaten. Elimde kalanları da buraya ekliyorum :)   There are some postcards, from my Ephesus trip, about our traditions, architectural works and Turkey : )

  Bu ay çok güzel kartlar ulaştı elime. Postcrossing 'te gönderdiğim ülkeler biraz monotonlaştı ama kart aldığım ülkeler sürekli değişiyor. Malezya ve Estonya'dan ilk defa kart alıyorum. Estonya görmek istediğim ülkelerin başında geliyor, özellikle Pembe Parlamento Binası'nı (Pink Building) merak ediyorum.   Malezya'dan gelen kartın arkasında özellikle benim için seçtiğini belirtmiş Caroline. Kartın arkasında güzel bir barış mesajı vardı, çok beğendim ve onu da ekliyorum buraya. Puluna ise bayıldım :)

  Selçuk Merkez'den dolmuşlarla ulaşabileceğiniz Şirince sadece İzmir'in değil, Türkiye'nin de sayılı turistik köylerinden. Özellikle Maya inanışıyla son yıllarda turist akınına uğradı. Köyde çok sayıda şarap evleri ve fabrikaları var. Dağdan toplanmış kekikler, doğal sabunlar, baharatlar da turistlerin ilgi gösterdiği alışveriş durakları.

Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift öküze tutunan bir adam tanıdım. Öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. Herkesin, “-Veli ağanın öküzleri gibi öküz yoktur,” demesini isterdi. Daha gülünçleri de vardır. Ben toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın! Yusuf Atılgan, Aylak Adam s.148

  Yıl 1970. Paris sokaklarında bir yazar yasaklanmış "La Cause du People" gazetesi satıyor.   1964 yılında Nobel ödülünü reddeden Jean Paul Sartre 1968 olayları ile politik gündeme daha fazla odaklanmıştı. Bu resimde ise yasaklanmış bir gazeteyi satarken görüyoruz. Nobel ödülünü de politik sorunlarına ve eserlerine ters düşeceği için reddetmiş.   Günümüzde Türkiye'de yayınlar sansürleniyor, çoğu medya otosansür uyguluyor, dergilere-gazetelere davalar açılıyor ve rekor sayıda tutuklu gazeteci bulunuyor. ... fotoğraf