yollar bizim

Bu akşam dolunay var gökyüzünde Sözcükler almış yıldızların yerini Şimdi yalnızlığı vuruyor saat, Sıra bize gelmiş... Sıkıca giyin Karya Sabaha çıkacağız senle, yalanları ortaya çıkaracağız Bu akşam sözcükleri yeryüzüne indirenler Biz olacağız! Sen aşkın kızıl saçlı kadını! Bağışla bu kör cesaretimi Nasıl kederime ortak ederim seni! ve şimdi Eğiliyorum dizlerimin üzerine -tarih de affetsin beni- Tüm içtenliğimle yemin ederim ki Beyaz tenine tek parça gece değdirmeyeceğim! Beni zehirliyorlar Yalanları, her geçen gün, daha da karışıyor kanıma İnanıyorum -bir çocuk gibi- karşı koyamıyorum onlara... Seni almaya çalışıyorlar benden, Ellerini uzat Karya, İhtiyacım var buna Ah bir bilsen yalnızlığı! Bilme! Yalnızlık yakışmaz solgun yanaklarına, Sen tebessüm etmelisin, Tebessüm etmelisin ki tüm çocukluğum içime tekrar dolsun, Terk edilmiş parklarda aşıklar tekrar el ele tutuşsun İskeleden yine kalksın vapurlarım Martılar özgür kalsın!

  Nisan ayı geldi, hava inanılmaz güzel. Biraz soğuktan sonra hava tekrar ısınmaya başladı. Etrafımda yeşil yeşil ağaçlar çiçekler gördükçe mutlu oluyorum ben de. Telefonumla çektiğim bir kaç resim var onları paylaşmak istedim. Zaten çiçeklerden başka mutluluk verebilecek bir şey göremiyorum şu aralar, hiç değilse bu güzelliklerle mutlu olalım(mutlu olmak da yasaklanmadıysa?). Kokusu insanı mest eden leylak... Bizim güller kış ortasında güzel havalara aldanıp erken açtılar, şimdi 2. bahar yaşıyorlar :) Ebegümeci çiçeği... Biz küçükken gelincik derdik bu çiçeklere... Bu küçücük çiçekleri kitap arasında kurutmayı çok seviyorum :) Ortasında meyvesini vermeye başlamış bir limon çiçeği...

  Sanırım 2. sınıftayken Sinema Senfoni Orkestrası'nın konserine gitmiştim. Müziğin ne kadar önemli olduğunu en çok o zaman anladım. Genel olarak tiyatroda sesin üstünlüğüne, sinemada da müziğin üstünlüğüne inanırım. Oyunculuklar ne kadar harika olursa olsun, müzikle tamamlanmadıkça yavan gelir.   Hem müzikleri aracılığıyla da uzun uzun değerlendirmeye fırsat bulamadığım filmleri tavsiye etmiş olurum.

  Filateli pulları çok seviyorum. En son İzmir Altay Spor Kulübü'nün 100. yılı konulu anma pullarını almıştım. Ama resimlerini çekmek aklıma gelmedi. Tekrar alırsam bloga ekleyeceğim. Bu seferki gidişimde ise arkadaşım ve kendim için bir seri seçtim. Okul çıkışı gittiğim için PTT Pasaport şubesi neredeyse kapanmak üzereydi, hızlıca gözüme çarpan en güzel pulları aldım.   "Deniz Havacısı Yüzbaşı Mehmet Fethi Bey'in Şehadetinin 100. Yılı" konulu pullar oldukça otantik. Ayrıca havacılık konusunda cumhuriyetin ilk yıllarındaki başarılarımızdan bugünkü geldiğimiz konum beni çok üzdüğü için kendi adıma da bu pullar oldukça anlamlıydı.

  İzlemeyen çok az kişi kalmıştır diye düşünüyorum. Ben de nihayet bu hafta izledim ve hakkında birşeyler söylemek istedim. Film çıkmadan aylar öncesinde merak uyandırdı, üstüne üstlük Oscar aldı. Oscar ödülü alması bir günah çıkarma olarak nitelendirildi pek çok kişi tarafından. Sadece Academy değil, Amerikan halkının da bir günah çıkarması bu film.

  California'lı indie pop grubu Capital Cities ile bir arkadaşım sayesinde tanıştım. Sana bir güzellik yapayım dedi ve Safe and Sound parçalarını gönderdi bana. Henüz tanışmadıysanız bir denemeniz lazım. Herkesin tarzı olmayabilir ama kaliteli müzik yapıyorlar. Ama ben çok beğendim gerçekten :)   Kliplerinin kafası da ayrı güzel, belirtmeden geçemeyeceğim. Klip Los Angeles'ta, yani grubun şehrinde başlıyor... Bu klibe aşık oldum denebilir...

Bugün beni birbirinden güzel iki kart karşıladı. Neitherland'a Hollanda demek kimin aklına gelmiş, her seferinde düşünüyorum. Kartların biri Hollanda'dan diğeri Finlandiya'dan. Nedense senelerdir kuzeye ve özellikle Finlandiya'ya bir sempatim var, ilk defa buradan kart aldığım için mutluyum. Finlandiya

  Tiyatro gerçek mi? Tiyatro Gerçek.   Hakan Gerçek'in gittiğim ilk oyunu Üstü Kalsın'dı. Yanlış hatırlamıyorsam Yekta Kopan'ın programında gördüm bu oyunun tanıtımını. Kim Sevda Sözleri'ni okuyup da bu oyun sahneleneceği için heyecanlanmaz? Öyle bir heyecan sardı ki beni, küçük bir çocuktum adeta. Vitrindeki oyuncağı çok beğenip de benim olur mu diye meraklanmış gibi.   Tiyatro günümüzde büyük sıkıntılar yaşıyor malumunuz. Devlet tiyatroları ayrı çekiyor özel tiyatrolar ayrı. Bir oyunun da başka şehirlere taşınması özveri istiyor, emek istiyor. Güzel bir oyun görünce hem heyecanlanıyor hem İzmir'e ne zaman gelir diye endişeye kapılıyorum. Kimi oyunlar İzmir'e geliyor, bu sefer de sizin uygun olmayan bir anınıza denk düşüyor.

  Benim aslında Bulgaristan vatandaşı da olduğumu biliyor muydunuz? Bulgaristan'da bir gelenek vardır, baharın başlangıcı kabul edilen Mart ayında bileklerinize yün iplerden yapılmış Marteniçka'ları asarsınız. Bugün Facebook'ta Bulgaristan'daki tanıdıklarımın pek çoğundan Marteniçka paylaşımları gördüm. Resimler paylaşıp birbirlerini etiketleyerek güzel dileklerde bulunuyorlar. Marteniçka Mart ayında takılmaya başlanıyor ama çıkarılması konusunda farklı gelenekler var sanırım. Annemlerin yaptığı şey ise ilk leyleği gördüklerinde Marteniçka'yı meyve veren bir ağaca bağlayarak dileklerini diliyorlar. Geçen seneki Marteniçka'm Marteniçka-Geçen seneki Tumblr yazım :) Bu yazıyı da çok sevdiğim bir blogta gördüm bugün :)