Küçük Mutluluklarımız - Bir Dinozorun Gezileri

  İyi hissetmek için her zaman bir sebep vardır, eğer küçük mutluluklarımız varsa. Çünkü kabul edelim ki, hiç bir zaman hayallerini kurduğumuz kadar boş vaktimiz ve büyük imkanlarımız olmayacak. Günlük telaşların arasında 15 dakikalık bir kahve molası veya 45 dakikalık güzel bir yemek keyfi gülümsetecek bizi. Yemek yemeyi çok sevdiğim için bunlara küçük mutlulukların en büyükleri diyeceğim açıkçası.

  Uzun bir günün ardından evime attığım ilk adım da küçük mutluluklarımdan. Hele bir de ertesi gün tatilse, haftada bir yaşayabildiğim bir keyiftir bu. Evde biri çoktan koymuşsa çayı, şanslı günümdeyim.  Üşengeç kimliğim yansıdı yine ama kahveyi en çok kendi elimden severim. Okunacak güzel bir kitabım olduğu müddetçe daha fazla bir şeye ihtiyaç duymam. Tabi güzel bir çikolata da fena olmaz!

   Hele ki yeni bir yer keşfediyorsam, küçük bir kız çocuğu oluveriyorum. Her zaman incik cincik araştırmak adetimdir, gitmeden bilgim olsun anlayışıyla. Gezmek de küçük mutluluklarımın en en en büyüklerinden galiba.

  Tatilden abuk subuk şeyler toplamayı çok severim. Biletler, haritalar, sahilden toplanmış çakıl taşları&deniz kabukları... İlerde bir de toprak koleksiyonum olsun istiyorum, gittiğim her yerden bir parça getirdiğim.

  Yemek yemeyi çok severim gerçekten. Kendini sonradan gurme sayanlardanım vesselam. Ama birşeyi çok kolay unuttum, yine küçük mutlulukların en en en büyüğü güzel bir oyundur bana! Hele ki tiyatro haftasındaysak ve 4-5 bilet kıstırdıysam, kardeşimi arkadaşlarımı takarım peşime ve tüm sene bu güzel oyunlarla yaşar giderim.

  Az daha unutayazdım, İkea gibi bir baş belası var bi de. Fabrikasyona karşıyım argümanlarımızı yerle bir eden. İlla gezmek, odama küçük bir şey getirmek adetim oldu. 

  Bir de kartpostal sevdam çıktı başıma, görgüsüz gibi ayda bir açıp baktığım. Galiba küçük mutluluklarımın hepsi çok büyük aslında, aklıma gelince bile büyük heyecan duyuyorum :)

  Yıllardır çok bağlıyımdır küçük ritüellerime, kendime olan mutluluğuma. Küçük küçük hadiselerin bende yarattığı büyük hazlara. Fakat bu denli dile getirme ihtiyacı yeni ortaya çıktı bende.

  Mina Urgan'dan "Bir Dinozorun Gezileri"ni okurken keşfettim ki, sürekli peşinde koştuklarım küçük mutluluklarımdı...

"Bunca felaket, bunca zulüm, bunca haksızlıkla dolu bir dünyada köpekler gibi mutsuz olmanın kolaylığını bildiğim için, mutsuzluklarıyla övünenlere fena halde bozulurum. Mutsuz olmak bir marifet değildir. Çektiğin acıları göz önüne sermemek, büyük kişisel mutlulukların peşinden koşmak ayıbından vazgeçip, küçük mutluluklara sığınmak, onlarla yetinmektir asıl marifet.

Mina Urgan - Bir Dinozorun Gezileri "