Sevgililer Günü Yaklaşırken

  Ben unutsam mağazalar unutmuyor, bankalar unutmuyor. Her gün üç-beş mesaj geliyor telefonuma sevgililer gününde şöyle kampanya böyle hediyeler. Hadi hediyeyi aldım diyelim, kime vereceğim? Hiç demiyorsunuz eli yüzü düzgün bi talibin var gidin bi çay için.

    Bu sene sevgililer günü şimdiden bir aile dramı. Annem beni doğurarak bi ömür yırtmış sevgililer günü hediyesinden asfhdgafgdlk. Babam zaten biliyor işini. Kardeşim de kız arkadaşına güzel bi organizasyon yapabilmek için uçan kuştan para istiyor, kızın üstüne ev yapacak heralde hala istediği rakama ulaşamamış. Bense bir zülü klasiğimle bu kadar selebriti bir günü dışarıya olabildiğince az çıkmaya çalışarak, çıktığında da elinde poşetle "ihihi benim de hediyem var bana da hediye alıyolar" imajı sergilemeye uğraşarak geçireceğim. Yani şu evdeki tek sap benim arkadaş! Herkes aşk böcüğü olmuş. Yaş da kemale yaklaşıyor heralde çevremde tektaşlı, uzun ilişkili insanlar falan var. Hani kızkıza takılalım pijama partisi yapalım desem sevgilileriyle gelecek hatunlar!
  Kimseyi kıskanmıyorum ama daha bir kerecik kutlayamadım ben şu günü. Doğum günü olmayarak yani.

Kapitalizmin Oyunları Bunlar!!!!

  Hıı canım, evet gülüm. Ben de bi zamanlar böyle diyordum da anneler gününü kutlamayınca yiyorsun anneden paparayı ama hiç demiyor kapitalizm bunlar diye. Hiç bi özelliği yok, herkes kutluyo falan tamam da sana özelini yapma diye de kimse demiyor ki!

  Neyse biraz abarttım galiba, neredeyse sevgilim olmadığına üzüleceğim. Zaten sevgilim olsa nereye kutlayacağım? 3 gün sonra sınav var.
  Pijamalarımı çekip antep fıstıklı bitter çikolatamla özel anlar yaşarken bir yandan çıkmış sorularla aşk-ı derun yaşayacağım. Ailemle de fıstıklı karaorman pastama bir mum koyar üflerim, daha ne!