Sanat, Tiyatro Gerçek

  Geçen hafta yoğun sınav temposu arasında bir oyun gördüm. Aslında oyunu biliyordum, gitmek istediğim bir oyundu. Yatayım da gidip gitmeyeceğime yarın karar veririm dedim.
  Bir o yana bir bu yana döndüm, belki bir saat geçti. Uykum gelmedi bir türlü. İnsomniak bir insanım, zamanında uyku için tedavi almışlığım bile olduğundan aldırmadım başta. Sonra içimi kemiren kurdu buldum ve hemen kalkıp online aldım biletimi.

  Hakan Gerçek geçen yıl izlediğim Üstü Kalsın oyunundan sonra çok saygımı kazanmış bir isim. Tiyatroya gönül vermiş olduğu o kadar açık ki iyi bir seyirci hemen anlar demek istediğimi.
  Normalde her oyuna gitmeden bakarım hakkında ne demişler diye. Böyle yapınca bir önyargıya kapılıyor insan. Ben de hiç bir fikrim olmadan, oyunun bana yapacağı süprizlere açık gittim bu sefer.
  Biletim tek kişilik. Bir kişiye bile sormadım beraber gidelim diye, çünkü sahneye odaklanmak istedim. Elini çabuk tutan bir izleyiciydim bu oyunda. Gerçi Hakan Gerçek olunca konu şansım yaver gidiyor, şimdiye kadar en iyi oturduğum iki yer de kendisinin oyunlarına aittir.
  Kendisine Bekir Aksoy ve Rüzgar Aksoy eşlik ediyordu oyunda. Bekir Aksoy'un sesini bu kadar iyi kullanabildiğini bilmiyordum. Her zaman sesin avantajına inanırım tiyatroda. Ses geleneksel bir öğedir sahne sanatları için. Rüzgar Aksoy da hareketli konuşmalarıyla çok renk kattı. Hakan Gerçek ise duyguyu apaçık veren bakışları ve mimikleriyle eğlence kaynağımızdı.
  Çok keyifli, çok başarılı olun. Okumayın, izleyin. Hatta bunu da yazmasaydım da okumasaydınız, süpriz olunca o kadar güzel oldu...